Tijd voor eten

Vandaag gekookt met Tijd voor Eten (www.tijdvooreten.nl) voor een klas 7-8 jarigen. Dit initiatief wil kinderen kennis laten maken met verzorgde en gezonde maaltijden met veel groente. De groente en overige ingredienten komen uit donaties. Maar dit zou mijns inziens gewoon gesubidieerd moeten worden. Denk aan hoeveel geld gaat in de lange termijn de overheid sparen als kinderen leren een gezonde eetpatroon al heel vroeg. En ja, als Italiaanse mamma vind ik het gewoon te zielig, die broodjes die mijn kind op school moet eten. Een lekkere boordje pasta of soep zou zoveel beter voor hem zijn.

Ik weet het niet hoe het met Doris en haar vrijwilligers zal gaan, maar ik zou het ook uitbreiden met zelf de kinderen laten koken, en zodoende dat heel zielig ondertoontje dat plakt aan 'overblijf' kinderen geheel uit de wereld te helpen. Kinderen met werkende moeders vind ik beslist niet zielig. En daarom steun ik van harte het project van Doris, die op den duur de rol van overblijfouders en vrijwilligers op scholen gewoon beloond wil zien worden. Terecht.

Ik denk ook aan het stimulerend van zo een project bij de ouders. Want een beetje slimme ouder zou een dag vrij moeten nemen, om zelf al het lekkers te mogen proeven dat zijn kroost krijgt, want de ingredienten zijn van zeer hoogwaardig kwaliteit, het kan niet anders als je het je eigen kind en zijn vriendjes voorschotelt.

Dat is vandaag aardig gelukt, er waren een aantal moeders aanwezig, een paar bezoekers die het concept in Deventer en andere plaatsen willen toepassen, en dit kan me niet snel genoeg gebeuren. Graag hoor ik van wie er was, en van wie al vaker met Doris heeft gekookt, wat jullie oordeel is.

Een beetje sneu voor iedereen die zich hier inspant, vond ik het aantal kinderen die gewoon uit hun broodtrommels aten. Het mocht niet van hun moeders. Ze wilden weten wat ze aten. Vanwege allergie. Nou, dit begrijp ik helemaal. Behalve dan dat een allergisch kind een danoontje met veelgekleurde snoepjes in de trommel krijgt, zoals de jongedame bij mij aan tafel. Want je kunt het zo gek niet verzinnen, of er is iemand allergisch voor (ik voor appels, heb ik recent ontdekt), maar een allergie die wel tegen lactose, glucose en al de kleur- en conserveringsmiddelen van die snoepjes wel tegen kan en tegen een versgekookte lunch zonder gluten, bijna zonder melkproducten en zeker zonder eieren, wie het weet mag het mij vertellen.

Wel hebben de vantrouwende moeders een punt, en ik zou daar rekening mee houden: ze willen goed weten wat hun kinderen eten en door wie dit allemaal wordt gemaakt en of hygienische maatregelen in acht worden genomen. Dus, hoe goed het ook was, je moet die ouders blijven vertellen dat de groente wel donatie is, maar vers en biologisch (iemand zou meteen kunnen denken aan halfvergane restjes die bij het project worden gedumpt, NEE dus.) Doris e.a., blijven doorhameren op dit punt. Maak een hygiene cursus voor de vrijwilligers een vaste onderdeel van het programma. Want zo help je die (begrijpelijke en terechte) twijfels de wereld uit.

Terug op de kooksessie: ik kom een beetje laat binnen (tram 26 kwam niet, ongeluk op de weg) en hoor dat de beschikbare ingredienten zijn: heel veel prei, heel veel appels, aardappels, een kistje tomaten, een grote schaal rucola, een paar lekkere kaasjes en weinig meer. In anderhalf uur hebben we met zijn allen dit aan tafel gebracht:

Rauwkost met "bagna cauda" saus (veel knoflook en ansjovissen in boter)
Ovengerecht (met aardappelen, tomaten, kapertjes en kaas)
Boterzachte gesmoorde prei (tja, de prei was gewoon hartstikke lekker, wie is de kweker weer?)
Een rucola frisdrankje (het recept verklap ik niet, wie er was, heeft het gezien)
Ontplofte appels na.

Want er waren ook als nagerecht gepofte appels met suiker en kaneel, maar die zijn gewoon in de oven ontploft. Dat heb je als je een oven niet door en door kent. Ovenperikelen, dat is precies de reden waarom ik heb besloten om voor mijn kookreizen in Italie alleen die paar bekende plaatsen te kiezen, waar ik inmiddels intiem met de oven ben.

In de herfstvakantie gaan we in Borgo San Pio het gemeschappelijke houtoven gebruiken, die in die burcht al sinds de Middeleeuwen in gebruik is. In de zomer, in mijn eigen kookstudio, in het huis van mijn overgrootvader in Ofena. (Over Ofena en wat ik daar allemaal doe, is net een stuk in het septembernummer van Seasons verschenen. Ik heb gisteren 4 kopieen gekocht, voor al mijn Italiaanse buurvrouwen die op de foto staan. En mijn kookreis van mei wordt waarschijnlijk in Santo Stefano gehouden, ook in hetzelfde Seasons te zien. Ik moet voor de eerlijkheid erbij zeggen: dames, die eigenaar van Santo Stefano zit veel lekkerder uit in de foto dan in den echte, maar is en blijft een lieve schat).

Aan het werk nu, straks moet ik mijn kinderen ophalen. En ik heb voor mijn gevoel voldoende gekookt, wat zal ik dan voor ze maken? Suggesties welkom.