Kookweek

Een kookweek achter de rug. Eerst een paar dagen experimenteren met de groente van opa en oma's moestuin. Snijbiet is mijn nieuwe ontdekking: het lijkt een beetje aan de Italiaanse bietola, die bij ons een echte wintergroente is, alleen heeft het meer blad en minder steel dan bietola, die echter aan een paksoy doet denken, alleen met enorme groene bladen. Duidelijk? Over de smaak begin ik niet aan. Snijbiet vind ik ideaal met ricotta in allerlei combinatie. Ik ben alvast begonnen met een hartige taart van ricotta en snijbiet, die de chef heel lekker vond. De kinderen niet. Mijn fout, ik had aangekondigd dat we pizza zouden hebben, maar pizza is voor hen voorlopig alleen de echte pizza met tomaten en kaas ("pizza met 'doro e formaggio" zegt Ennio) en de marokkaanse brood ( "pizza pane", ik zou het niet beter kunnen verwoorden). Wat zullen ze denken, als ze straks leren dat in Abruzzo we ook pizza dolce hebben (taart) en pizze fritte en veel meer. En dat in Rome een klap op je gezicht ook een pizza heet. En een hele saaie iemand ook weer. Ach, wat zouden we Italianen doen zonder pizza?

De dagen erna waren in het teken van de kookles van zaterdag en de markt in de Javastraat van zondag. Eindeloos overleggen en experimenteren met Cinzia over het menu. Boodschappen gedaan donderdag bij de Kweker. Ik ga er voor de tweede keer maar, maar het is mijn ideale horecagroothandel. Heeft precies het soort assortiment wat ik nodig heb. Mahtab integendeel, is meer weg van het nieuwe Sligro/Ven. Ik niet: ze heeft een punt dat het zo overzichtelijk is, maar wat mij betreft ik vind ideaal alleen hun groenteafdeling.

Wat ook weer leuk is, is te zien dat zelfs een groothandel met een enorme assortiment juist de producten heeft (of niet) dat meer of minder passen bij je kookleven. Ik vond vroeger de kaasafdeling van Ven juist de leukste, nu niet meer, maar heb ook helaas nog niks gevonden die het kan vervangen. Fusies maken meer kapot dan drank.

Menu van de kookles:

• crostini met ricotta en snijbiet
• aperitief van rucola
• risotto ai funghi porcini
• ovenschotel met groente en mozzarella (eigenlijk een soort lasagna met groentelagen in plaats van pasta en saus)
• crema di mascarpone con fragole (een tweede portie stiekem gejat en genuttigd met Stephanie beneden, het was een recept van Cinzia, geweldig).

Voor de wijn heb ik uit mijn eigen vorraad uitgeput: Trebbiano en Cerasuolo, beide van Vini Gentile, de ex-burgemeester die de chef en mij trouwde in Italie. Iedereen vond het lekker, stonden de naam te noteren, maar helaas verkopen ze in Nederland (nog) niet. Over een paar jaar, als de nieuw geplante wijngaarden productief zijn, zullen ze 10.000 flessen per jaar meer produceren, en daar heb ik mijn hoop op gevestigd. Het groep was een trainersuitje van een taalinstituut. Weer leuke collega's ontmoeten, en ook een paar oude kennissen uit mijn begintijden als docent in Amsterdam.

Ik heb ze nog zo ver gekregen dat na afloop, voor de koffie, bijna iedereen aan een gekke dansje meedeed heeft: het is een nonsense riedeltje in het Neapolitaans (wat aan sich al grappig is) over een vent die douchet, zijn oksels goed wast, bijgeloof nahoudt over Boze Oog, iemand anders beledigd door hem de groeten aan zijn zus te doen (niet doen in Napels, het is een subtiele hint dat je met de betreffende zus het gedaan heeft, anders waarom zou jij haar de groeten doen? Tja, mannenlogica, hé?), gaat liften en klapt zijn handen, allemaal met pasjes en gebaartjes in de aerobic-les muzienstijl. Ik heb het in de zomer ontdekt, het was de grote hit van de animatieteam van ons vakantiehotel aan zee, en omdat Italianen nou graag van die groepsdansen met vaste pasjes doen (dan merkt niemand of je wel kan dansen of niet), nou dan, ik heb gewoon de CD gekocht, en nu probeer ik het aan anderen aan te smeren. Ik zweer het, het was mijn allereerste vakantie van dit soort als gast (heb de 10 betere jaren van mijn jeugd in zo een hotel gewerkt). Hoe dan ook, zaterdag is het gelukt om te dansen, want ik had er erg veel zin in, maar ja, een goed groepsdansje doe je niet lleen. Cinzia en SlaapSilvia lagen krom van de lach, vooral omdat ze niet geloofden dat het zou lukken, Nederlanders zo ver te krijgen. Maar het was hard nodig na zo een lunch, een beetje de buikjes schudden.

Zondag, na het nodige tegenslag (HarigHaartje haakte af, Cinzia was moe en jarig, dus ze kwam later) op de Wereldwijkmarkt in de Javastraat gezeten. Heel weinig verkocht, maar heel gezellig. Mijn enige klanten waren blanke Nederlander, l dan niet met gezin. Ik had broodjes ricotta-en-snijbiet-paté, geitenkaas-met-kikkerertwen-en muntpaté, caprese en pastasalade. En blikjes drank.

De buurvrouw, die culinaire kunstenares is en overtuigde vegetarier, kon het wel waarderen, gelukkig.

Op een zekere moment hadden we een echt feestje met de pasgetrouwden Latanga en Merlo die ons alles over het feest vertelden, (jammer dat Ruvy toen al weg was), hun getuige Anto met man die net toevallig vorbij kwamen (en als een goede getuige betaamt, ons alles bevestigd heeft van het trouwfeest in Sicilie) en de schattige helft van ons duo De Silvietten (de slaperige wederhelft was niet uit bed te krijgen vandaag), Cinzia dan, een paar verdwaalde Italiaanse aio's, die we bij nader inzicht toch bleken te kennen, Pauline en Peet die bleken tegenover ons kraam te wonen, nog een collega met gezin, en een Poolse kennis van een vriendin, en op een zekere moment we waren moe van de kou, ik heb iedereen weggestuurd met de onverkochte pasta die wij inmiddels al aan het eten waren en de broden van bakker Tad die volgens mij echt heel erg lekker zijn in een doggy-tasje.

Veel leuke mensen ontmoeten, dus volgend jaar kom ik gewoon als bezoeker met de kinderen, maar hoef ik er niet meer te staan.